Polipropilen, otomotiv sanayinde kullanılan parçalardan, tekstil ve yiyecek paketlemesine kadar çok geniş kullanım alanı olan termoplastik bir polimerdir. Monomer propilenin polimer hale getirilmesi ile elde edilen polipropilen kimyasal solventlere (asit ve bazlar) karşı aşırı derecede dirençlidir.
Polistiren, monomer hâldeki stirenden polimerizasyon ile üretilen bir polimerdir. Petrolden elde edilir. Plastik endüstrisinde daha çok PS kısaltması ile kullanılır. Oda sıcaklığında, polistiren katı halde bir termoplastiktir, enjeksiyon veya ekstrüzyon yolu ile işlenirken yüksek sıcaklıklarda eriyik hâle getirilir. Daha sonra soğutularak tekrar katılaşması sağlanır.
Genel amaçlı polistiren temiz yüzeyli, sert ve kırılgandır. Reçinesini üretmek düşük maliyetlidir. Oksijen ve suyu çok iyi tutmaz ve görece düşük bir erime noktası vardır. Polistiren en fazla kullanılan plastiklerden biridir, yılda birkaç milyon ton üretilir. Polistiren saf hâlinde saydamdır, ancak renklendirilebilir. Koruyucu paketlemede, kap, kapak, şişe, tek kullanımlık çatal kaşık ve model yapımında kullanılır.
Polietilen, çok çeşitli ürünlerde kullanılan bir termoplastiktir. İsmini monomer haldeki etilenden alır, etilen kullanılarak polietilen üretilir. Plastik endüstrisinde genelde ismi kısaca PE olarak kullanılır. 2017 itibarıyla, yıllık 100 milyon tondan fazla polietilen reçinesi üretilmektedir; bu bütün plastik pazarının %34'üne denk gelir. Ana kullanım alanı paketlemedir (plastik torbalar, plastik filmler, plastik şişeler gibi jeomembranlar).
Etilen molekülü C2H4 , aslında çift bağ ile bağlanmış iki CH2’den oluşur. (CH2=CH2)
Dünyada en çok üretilen üç sensetik plastik, yani Polietilen, polipropilen ve Polivinil klorür den biridir. Polietilenin üretim şekli, etilenin polimerizasyonu ile olur. Polimerizasyon metodu, radikal polimerizasyon, anyonik polimerizasyon, iyon koordinasyon polimerizasyonu ve katyonik polimerizasyon metotları ile olabilir. Bu metotların her biri farklı tipte polietilen üretimi sağlar.
Polivinil klorür, (Genelde kısaltılmış olarak PVC diye kullanılır.) oldukça geniş kullanım alanı olan bir plastik polimer. Polietilen ve polipropilenden sonra dünyada en çok üretilen üçüncü sentetik plastik polimerdir.
Katı (Bazen RPVC olarak kısaltılır.) ve esnek olmak üzere iki formu vardır. PVC'nin katı formu yapı sektöründe boru ve tesisat malzemeleri ile kapı ve pencere profilleri için kullanılır. Son yıllarda PVC geleneksel yapı malzemeleri olan ahşap, beton ve kilin birçok alanda yerini almıştır. Ayrıca şişelerde, yenilemeyen ürün paketlerinde ve kartlarda (banka ve üye kartları) kullanılır. Fftalat gibi akışkanlaştırıcıların eklenmesiyle daha yumuşak ve esnek hale getirilebilir. Bu yumuşak formu ise atık su endüstrisinde boru hatlarında, elektrik kablosu yalıtımında, imitasyon deride, şişirilebilir ürünlerde kullanılır. Kauçuk yerine kullanıldığı uygulama alanları da vardır. Son 50 yıldır sağlık sektöründe de kullanıma girmiştir. Parenteral kullanılan sıvıların, kan ve kan ürünlerinin torbalarında ve transfüzyon setlerinde, kateter, kanül ve drenlerde, stoma ürünlerinde ve daha birçok yerde PVC’ye rastlanabilir.
K-58
K-64
K-67
K-70
Akrilonitril bütadien stiren veya kısaltılmış ismi ile ABS, (kimyasal formülü (C8H8• C4H6•C3H3N)x) kalıp yolu ile üretilen ürünlerde çok yaygın olarak kullanılan hafif ve sert bir polimerdir. Borular, otomotiv parçaları, koruyucu kasklar ve oyuncaklar (örneğin: Lego) kullanım alanlarında birkaçıdır.
Polietilen tereftalat (bazen poli(etilen tereftalat) olarak da yazılır) eskiden PETP veya PET-P olarak veya genellikle en yaygın PET veya PETE olarak kısaltılan polyester ailesi reçinelerinden bir termoplastik polimer reçinedir. Genelde giysiler için elyaflarda, sıvılar ve gıdalar için kaplarda, üretim için termoformda ve mühendislik reçineleri için cam elyafla birlikte kullanılır.
Aynı zamanda Birleşik Krallık'ta Terylene marka isimleriyle de anılır. Terylene ismi (poliet)ylene ter(ephthalate) kelimelerindeki "ter" ve "ylene" hecelerinin tersten birleştirilmesinden oluşur ve 1940'lara tarihlendirilir. Rusya ve eski Sovyetler Birliği'nde Lavsan ve ABD'de Dacron markasıyla satılır. Bio-PET PET'in biyo bazlı muadil 'idir.
Dünya PET üretiminin çoğunluğu sentetik elyaflar içindir (%60'ın üzerinde) ve şişe üretimi küresel talebin yaklaşık %30'unu oluşturur. Tekstil uygulamaları bağlamında PET genel adı polyester ile anılırken PET kısaltması genellikle ambalajla ilgili olarak kullanılır. Polyester dünya polimer üretiminin yaklaşık %18'ini oluşturur ve polietilen (PE), polipropilen (PP) ve polivinil klorür (PVC)'den sonra en çok üretilen dördüncü polimerdir. Polietilen tereftalat polikondenzasyon metoduyla üretilir. PET monomer etilen tereftalatın tekrarlayan (C10H8O4) birimlerle polimerize birimlerinden oluşur.
En önemli kullanım avantajı tamamen geri dönüşebilir olmasıdır. Diğer plastiklerden farklı olarak polimer zincirleri sonraki kullanımlar içinde eski halini alır. PET reçine tanımlama kodu olarak 1 ile ifade edilir.
İşlenmesine ve termal geçmişine bağlı olarak polietilen tereftalat hem amorf (şeffaf) hem de yarı kristal polimer olarak var olabilir. Yarı kristalli malzeme kristal yapısına ve parçacık boyutuna bağlı olarak şeffaf (parçacık boyutu 500 nm 'den az) veya opak ve beyaz (parçacık boyutu birkaç mikrometre'ye kadar) görülebilir.
İnce film olarak üretildiğinde PET sıklıkla alüminyum ile kaplanır; yansıtıcı ve opak bir hale gelir. PET şişeler mükemmel bariyer malzemesi olup özellikle meşrubatlar için çok yaygın kullanım alanı vardır.
Elyaf veya cam partikül dolgulu olduğunda kayda değer bir şekilde sert ve daha uzun ömürlü olur. Monomer bis (2-hidroksietil) tereftalat bir yan ürün olarak suyla tereftalik asit ve etilen glikol arasındaki esterifikasyon reaksiyonu ile sentezlenebilir (bu aynı zamanda yoğunlaşma reaksiyonu) veya transesterifikasyon etilen glikol ile dimetil tereftalat (DMT) arasında bir yan ürün olarak metanol ile reaksiyon yoluyla olur. Polimerizasyon monomerlerin yan ürün olarak suyla (esterleştirme/karşılıklı esterleştirmeden hemen sonra yapılır) polikondansasyon reaksiyonu yoluyla gerçekleştirilir.
Polikarbonatlar, termoplastiklerin özel bir grubudur. İşlenmesi, kalıplanması, ısıl olarak şekillendirilmesi kolaydır, bu tip plastikler modern imalat sektöründe çok geniş kullanım alanı olan plastiklerdir. Polikarbonatlar olarak isimlendirilmişlerdir, çünkü uzun moleküler zincirleri içinde karbonat grupları (-O-CO-O-) tarafından bağlanmış fonksiyonel gruplara sahiptirler.
En yaygın polikarbonat plastik tipi, Bisfenol A grupları ile bağlanmış karbonat gruplarının oluşturduğu polimer zincirlere sahip olanıdır. Bu tip polikarbonat çok dayanıklı bir malzemedir, kurşun geçirmez cam yapımında kullanılır. Polikarbonatların karakteristikleri polimetil metakrilat’a (PMMA ; akrilik) oldukça benzer, fakat polikarbonat daha güçlü ve daha pahalıdır. Ayrıca bu polimer oldukça şeffaf ve ışığı geçiren bir yapıdadır. Birçok cam türünden daha iyi ışık geçirgenlik karakteristiğine, optik ve mekanik özelliklere sahiptir ve sıklıkla gözlük camı yapımında kullanılır.
Kalsit, kimyasal formülü CaCO3 olan kristalleşmiş kalsiyum karbonat. Saydam, beyaz, sarı, rustik yeşil ve mavimsi renkte olabilir. Sertliği 3, özgül ağırlığı 2.71'dir. Soğuk ve seyreltik hidroklorik asitte (tuz ruhu) şiddetli bir köpürme ile ayrışır. Çakı ile çizilir. CO2'li sularda çözünerek Ca(HCO3)2 yapar.
Nadiren erüptif kayalardan özellikle pegmatitlerde ilksel olarak bulunur. Genellikle sekonder bir mineraldir. Doğada bolca bulunur.Genellikle karbonatlı sedimanter kayaların (ör:kireçtaşları) ve mermerlerin ana bileşenidir. Çeşitli şekillerde işlenerek boya, kâğıt, plastik sektöründe dolgu malzemesi olarak kullanılır. Plastik sektöründe kullanılan kalsitler ise; kaplı ve kapsız olmak üzere 2 çeşittir.
CaCO3 + ısı → CaO (sönmemiş kireç) + CO2
CaO + H2O → Ca(OH)2 (sönmüş kireç)
Türkiye'de Niğde ilinde çıkarılan Kalsit madeni oldukça parlak olmasından dolayı ticari değeri yüksektir.
Sentetik kauçuk, herhangi bir yapay kauçuk ve elastomerdir. Petrol yan ürünlerinden sentezlenen polimerlerdir. Amerika Birleşik Devletleri'nde yılda yaklaşık 32 milyon metrik ton kauçuk üretiliyor ve bu miktarın üçte ikisi sentetikdir. Sentetik kauçuklardan elde edilen küresel gelirler 2020'de yaklaşık 56 milyar ABD dolarına yükseldi. Sentetik kauçuk, tıpkı doğal kauçuk gibi, otomotiv endüstrisinde lastikler, kapı ve pencere profilleri, hortumlar, kayışlar, paspas ve döşeme için birçok kullanıma sahiptir. Farklı fiziksel ve kimyasal özellikler sunarlar, böylece belirli bir ürün veya uygulamanın güvenilirliğini artırabilirler. Sentetik kauçuklar, iki ana açıdan doğal kauçuklardan üstündür: termal kararlılık ve yağlara ve ilgili bileşiklere karşı direnç.
1890'lardan başlayarak bisikletlerin ve özellikle pnömatik lastiklerinin kullanımının yaygınlaşması, kauçuğa olan talebin artmasına neden oldu. 1909'da Almanya, Elberfeld'deki Bayer laboratuvarında çalışan Fritz Hofmann başkanlığındaki bir ekip, ilk sentetik kauçuk olan izopreni polimerleştirmeyi başardı.
Bütadienden sentezlenen ilk kauçuk polimer, 1910 yılında Rus bilim insanı Sergei Vasiljevich Lebedev tarafından oluşturuldu. Bu sentetik kauçuk formu, polibütadien, çarlık imparatorluğunun ilk büyük ölçekli ticari üretiminin temelini oluşturdu.